توانبخشی فعال یا DBC چیست

اختلالات اسکلتی-عضلانی یکی از شایع ترین بیماری های طولانی مدت است و بیشتر از سایر بیماری ها، درد آن سبب می شود فرد نتواند در محل کار خود حاضر شود و مسئولیت هایش را انجام دهد. شایع ترین بیماری اسکلتی عضلانی، کمردرد (LBP) است. درد در ناحیه گردن و شانه نیز تقریبا به همان اندازه شایع است. اختلالات اندام های فوقانی شایع در مطالعات اپیدمیولوژیک مبتنی بر جمعیت، تنها توجه محدودی را دریافت کرده است. درد و حرکات محدود مفصل شانه علائم شایع هستند، اما تعاریف پزشکی و معیارهای تشخیصی هنوز متفاوت هستند.

شایعترین علائم اختلالات اسکلتی عضلانی درد، محدودیت عملکرد فیزیکی، تخریب ساختارهای بافت، غیبت در کار و بازنشستگی پیش از موعد است. این علائم تا حدی مرتبط هستند، اما تا حدودی علل مختلفی دارند.

مهم است بدانیم که کدام علت ها می تواند علائم را ایجاد کنند. از لحاظ بهداشت عمومی و اقتصاد ملی، اهمیت زیاد اختلالات اسکلتی عضلانی در درجه اول نه به دلیل درد، ضعف فیزیکی، نقص عملکردی یا انحطاط بافت، بلکه به دلیل زیان های از دست دادن زمان کار است. هزینه های درمان این بیماری در مقایسه با هزینه های مربوط به عدم حضور بیمار در محل کار و بازنشستگی زودرس، کم رنگ می باشد.

علائم اختلالات اسکلتی عضلانی

• درد
• نقص عملکردی
• آسیب و تخریب بافت ساختاری
• غیبت در کار و ناتوانی دائمی

طبقه بندی اختلالات اسکلتی عضلانی دشوار است، همانطور که از استفاده گسترده از اصطلاحات نامناسب مانند “درد پشت” و “ناحیه گردن و شانه” مشهود است. اغلب فرض می شود که اکثر بیماران مبتلا به مشکلات کمر و گردن از درد فیزیکی رنج می برند. بدین معنی که در حالتی که بیماری های عمومی یا غیر اسکلتی- عضلانی (مانند سرطان یا عفونت) درگیر نیستند، درد آنها با تنش های مکانیکی (فیزیکی) که ستون فقرات و اندام فوقانی تحت تاثیر آن قرار گرفته است، متفاوت می شوند. در برخی شرایط شدید کمر و همچنین ناحیه گردن و شانه، پاتوژنیس نسبتا شناخته شده است. این تشخیص شامل فشردگی ریشه عصب ستون فقرات و مشکلات خاص مفصل شانه و اندام فوقانی (مانند در رفتگی شانه) است. در این موارد، اتولوژی، پاتوفیزیولوژی، پیش آگهی و درمان ویژه برای شناسایی علت استفاده می شوند. با این حال، بسیاری از این روش های “تشخیص” اطلاعات مفیدی در اختیار ما نخواهد گذاشت.

مهم است که درک کنیم که به ندرت می توان دقیقا بافت یا قطعه ای را که درد کمر یا گردن را ایجاد می کند، مشخص کرد. اغلب اوقات، حتی نمی تواند اتولوژی مشکل را پیدا کرد. در بسیاری از موارد،  زمانی که علت دقیق آن معلوم نیست درد در اندام فوقانی مشابه است و فقط با علائم توصیف شده آن تشخیص داده می شود. مثلا در اختلالات شانه، اغلب علائم همپوشانی از مشکلات مختلف (بی ثباتی، سندرم گیرافتادگی شانه، شانه چرخان) را می توان تشخیص داد. این مشکل اساسی در پیشگیری و درمان بسیاری از بیماری های مزمن پشت و همچنین ناحیه گردن و شانه است. با این حال، این مشکل نباید مانع موفقیت درمان علائم شود.

توانبخشی فعال یا DBC چیست؟

در سال 1993 یک گروه از کارشناسان فنلاندی برای توسعه روش های جدید و موثرتر فیزیوتراپی و توانبخشی درد و گردن تلاش کردند. نتیجه کار آن ها توانبخشی فعال یا DBC بود. امروزه DBC یک داستان موفقیت جهانی است که زندگی هزاران نفر را از کارکنان اداری تا ورزشکاران حرفه ای بهبود داده است.

بیش از 20 سال پیش، گروهی از دانشمندان و متخصصین معتبر فنلاند دور هم جمع شدند تا روش های جدید و موثرتر فیزیوتراپی و توانبخشی را توسعه دهند. آنها تحقیق در مورد روش های دقیق ارزیابی آسیب های فیزیکی شروع کردند. آنها یک دسته بندی برای هر آسیب ایجاد کردند و سپس درمان هایی را که مخصوصا برای هر آسیب خاص است، توسعه دادند. برای این منظور مجموعه ای از وسایل پزشکی تخصصی برای کمک به فرایند ارزیابی و درمان ایجاد شده است. DBC ایرلند علاوه بر استفاده از فرآیند DBC برای توانبخشی ستون فقرات، در درمان آسیب هایی که برای ورزشکاران نیز به وجود می آید تخصص دارد.

DBC در حال حاضر یک شبکه بین المللی فیزیوتراپی با بیش از 140 شیوه در 23 کشور جهان است. DBC ایرلند 12 سال پیش تاسیس شد و از آن زمان به 3 درمانگاه گسترش یافته است.

DBC مخفف (Documentation Based Care) به معنی مراقبت بر اساس مستند سازی است- به عبارت دیگر، درمان ها شواهدی برای اثبات اثربخشی خود داشته، و تنها از درمان مبتنی بر شواهد استفاده شده است.

اطلاعات جمع آوری  شده از پرونده های 200 هزار مورد برای ایجاد پروتکل درمانی DBC استفاده شده است. تحقیقات تیم DBC پیوسته در حال انجام است و به پزشکان اجازه می دهد تا درمان ها را دائما تدوین و اصلاح کنند.

رویکرد اصولی منحصر به فرد

رویکرد DBC به فیزیوتراپی مبتنی بر مستندات دقیق و تجهیزات و متدهای درمانی اصولی منحصر به فرد برای درد کمر و گردن است. در حالی که فیزیوتراپی معمولی اغلب بر کاهش علائم تمرکز می کند، DBC قصد دارد که با ناتوانی های عملکردی ایجاد کننده علائم مواجه شود. هر پرونده بیمار به دقت مستندسازی شده است تا به DBC کمک کند برنامه های درمانی مؤثرتری را گسترش دهد.

درمان های با DBC متعهد به ارائه درمان و توانبخشی است که در تحقیقات علمی مستقر هستند. پس، همانطور که با تحقیقات علمی پشتیبانی می شود، یک روش فعال و بر پایه ورزش برای توانبخشی ناحیه آسیب دیده بکار می رود. برنامه های توانبخشی فعال ثابت کرده اند که امکان آرام شدن درد و بهبودی طولانی مدت را فراهم می کند.

همه بیماران ابتدا به طور جامع توسط فیزیوتراپیست مجرب ارزیابی می شوند. در ارزیابی اولیه ، اندازه گیری های عینی جنبش و قدرت بیمار با استفاده از دستگاه های DBC  انجام می شود تا یک خط پایه از وضعیت بیمار فراهم کند. این اندازه گیری های عینی می تواند به صورت آماری برای تحلیل پیشرفت بیمار مورد استفاده قرار گیرد.

توانایی مانیتورینگ پیشرفت بیمار با شواهد، یکی از روش هایی است که DBC به شما ارائه می دهد که در سایر روش ها تکرار نمی شود.

فیزیوتراپیست پس از آن یک برنامه توانبخشی را با توجه به شرایط/ آسیب بیمار آماده می کند. با استفاده از ابزارهای توانبخشی طراحی شده DBC می توان بخشی خاصی از بدن را در شیوه ای کنترل شده و بدون درد بصورت مجزا درمان کرد.

DBC چگونه درمان مبتنی بر شواهد را ارائه می دهد؟

توانبخشی عملکردی DBC در حالت پایه شامل اندازه گیری سیستماتیک عملکرد فیزیکی و عوامل روانشناختی است که فرایند درمان را هدایت می کنند. ارزیابی های اولیه مشخصات فیزیکی،روانی- اجتماعی بیمار را مشخص کرده و سطح پارامترهای اولیه را تعیین می کند که این پارامترها بعدها به عنوان شاخص پیشرفت نظارت می شوند. این مشخصات در طراحی برنامه درمان فردی و جزئی از عوامل پیش بینی روند درمان محسوب می شوند. آزمایشاتی برای اندازه گیری محدوده حرکت، استقامت، پرسش هایی راجع به میزان درد، عملکرد بدنی و حالت روانی مناسب بیمار به طور دوره ای در طول درمان توانبخشی تکرار می شوند. اینکار امکان ایجاد و طراحی یک روش درمانی منحصر به فرد برای بیمار و ثبت بازخورد بیمار برای بهبود ظرفیت فیزیکی و روانی او ایجاد می کند.

برنامه های توانبخشی عملی DBC با هدف:

• بازگردانی محدوده حرکت
• بازیابی هماهنگی عضلات و کنترل حرکت
• بهبود استقامت عضلانی
• بهبود شرایط عمومی
• بازآموزی تفاوت بین بارگذاری فیزیکی طبیعی و درد به بیمار
• کاهش ترس و رفتارهای اجتناب ناپذیر
• مقابله با موانع روانی / اجتماعی / شغلی برای بازگشت به کار

برنامه درمان فردی شامل تمرینات خاص بهمراه حمایت شناختی-رفتاری است. تمرینات به تدریج پیشرفت می کنند و تحت نظارت دقیق کارکنان آموزش دیده انجام می شوند.

پشتیبانی شناختی-رفتاری شامل آموزش فردی و “یادگیری با انجام” است. در انتهای برنامه، یک برنامه تمرین خانگی برای حفظ نتایج ارائه می شود.

معمولا هر جلسه درمانی DBC به طور میانگین 60 دقیقه بوده و درمان دو بار در هفته انجام می شود.

در طی برنامه درمان، جلسات ارزیابی 90 دقیقه ای برای ارزیابی وضعیت اولیه بیمار، پیشرفت و یا نتایج صورت می پذیرد. نظارت بر نتایج، اطلاعات مربوط به پیشرفت و نتیجه درمان را فراهم کرده و اجازه پیگیری طولانی مدت را می دهد.

سیستم تضمین کیفیت بالینی ویژه DBC شامل پشتیبانی بالینی مداوم، کارگاه آموزشی و تجزیه و تحلیل اطلاعات بیمار می باشد. گزارش اطمینان کیفیت دو بار در سال بر اساس اطلاعات بیمار تولید می شود. این گزارش ها به تایید اثربخشی درمان در سطح محلی کمک می کنند. همه این نتایج به یک برنامه درمانی منجر می شود که به شدت بر اساس اصول EBM است:

مفهوم درمان DBC بر اساس دانش حاصل از تحقیقات علمی است. اعتبار سنجش و اثربخشی درمان ها در مطالعات مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آزمایش و درمان بر روی ده ها هزار بیمار درمان شده، در بانک اطلاعات DBC برای توسعه برنامه های درمانی نگه داری می شود. نتایج درمان هنگامی که روش درمان به درستی اعمال می شود، خوب است.

امکان بازسازی روش های درمانی در شرایط متفاوت در نتیجه آموزش پرسنل و مستند سازی دقیق درمان های انجام شده روی بیماران فراهم شده است.

برنامه های درمان فردی براساس اندازه گیری های اولیه برنامه ریزی شده و تنظیمات و نیازهای فردی بیماران را مورد توجه قرار می دهند.

فرآیند QA نظارت بر نتایج بالینی درمان که در سطح محلی بدست می آید را امکان پذیر می سازد.

مفهوم درمان DBC – اصول کلی

مفهوم درمان DBC شامل ترکیبی از پروتکل های ارزیابی DBC، درمان و نظارت بر نتایج می باشد. پروتکل ها تمامی مراحل اصلی فرآیند درمان را پوشش می دهند و شامل روش های یکسان برای ارزیابی اولیه بیمار، روش های برای طراحی برنامه ی فردی، روش های نظارت بر پیشرفت و نتایج درمان هستند و  همچنین دستورالعمل هایی که به بیماران برای حفظ نتایج در فاز توانبخشی کمک می کند را ارائه می دهند.

ارزیابی اولیه

معاینه بالینی استاندارد شده

معاینه بالینی اساس برنامه ریزی برنامه های درمانی فردی را شکل داده و دارای یک مرحله غربالگری مهم برای تشخیص شرایط احتمالی مشکل ساز برای درمان فعال است. معاینه بالینی استاندارد DBC، شامل مواردی است که ثابت شده برای کمر، گردن و شانه ی بیماران اهمیت اساسی دارند.

پرسشنامه ها

ارزیابی شامل پرسشنامه هایی است که سابقه کامل بیمار و وضعیت فعلی کمر، گردن یا شانه را مشخص می کند. پرسشنامه ها همچنین توصیف جامعی از وضعیت عملکردی و روانی-اجتماعی، سلامت عمومی و شرایط کاری فرد را فراهم می آورند.

سابقه پزشکی

این ماژول پرسشنامه اطلاعاتی در مورد تکرار و مدت زمان درد، شروع درد و طول مدت غیبت از کار را جمع آوری می کند. اطلاعات پس زمینه پزشکی برای پیش بینی مدت زمان برنامه درمان استفاده می شود.

شدت درد، طول درد و امتداد درد و شدت درد با استفاده از یک ابزار 100 میلیمتری مقیاس بصری آنالوگ (VAS) اندازه گیری می شود. شدت امتداد و تکرار درد نشان دهنده شدت بیماری است.

این ماژول های پرسشنامه روی پیش بینی مدت زمان درمان، سطح اولیه تمرینات ورزشی DBC و پیشرفت بار تأثیر می گذارد.

پرسشنامه روانشناسی

“پرسشنامه رفتاری اجتناب از ترس”، اعتقادات بیمار نسبت به رابطه بین فعالیت بدنی (از جمله کار) و درد را ارزیابی می کند. مقیاس “افسردگی مختصر ریمون” برای نمایش علائم افسردگی و ” بهبود کنترل لوکاس” نگرش بیمار نسبت به درمان را می سنجد. معمولا، نتایج حاصل از ماژول های روانی مطلوب هستند، و درمانگر می تواند بر حمایت شناختی و رفتاری تمرکز کند. در صورت نیاز بیمار، یک واحد روانشناسی می تواند به برنامه ی درمان فرد اضافه شود.

شاخص اختلال فیزیکی

شاخص های اختلال فیزیکی برای ارزیابی سطح تجربه ی شخصی آسیب های فیزیکی و ناتوانی استفاده می شوند. شاخص اختلال شانه بر اساس مقیاس درونی شانه ی جراحان آرنج آمریکایی (ASES) بررسی می شود.

شرح شغل، وضعیت کار

میزان بار فیزیکی و عوامل روانی در محل کار ثبت می شوند. شرایط مرتبط با کار می توانند در برنامه ریزی برنامه درمان فردی و همچنین در انتخاب روشی که بیمار را برای ادامه کار حمایت کند، مورد توجه قرار گیرند.

فعالیت بدنی

فعالیت بدنی با امتیاز متابولیک مکمل وظیفه (MET) اندازه گیری می شود.

میزان فشار با مقیاس بصری آنالوگ (VAS)

فشار درونی با ابزار مقیاس 100 میلیمتری آنالوگ بصری اندازه گیری می شود.

اهداف شخصی

اهداف شخصی بیمار و انتظارات وی از بهبود با درمان DBC نیز مشخص می شود. تشخیص سطح انتظارات واقع گرایانه ی بیمار حائز اهمیت است. اگر انتظارات غیر واقعی باشد، مشکلی که ایجاد می شود این است که علی رغم رسیدن به نتایج مطلوب با توجه به شرایط اولیه بیمار، بیمار راضی نخواهد شد.

الگوی اختلال

بر اساس سابقه پزشکی و معاینه بالینی بیمار، پزشک طب فیزیکی الگوی اختلال فردی را شناسایی می کند.

نتایج تصویربرداری و آزمایشگاهی نیز گاهی اوقات می توانند اطلاعات مکمل مفیدی ارائه دهند. با استفاده از نتایج به دست آمده از DBC می توان بهترین روش درمانی در دسترس را برای هر نوع اختلال انتخاب کرد.

دامنه حرکت

محدوده حرکت (ROM) را می توان در هر دستگاه توانبخشی DBC اندازه گیری کرد. اندازه گیری های ROM نشان دهنده شدت وضعیت بیماری بوده و در برنامه ریزی درمان مهم هستند.

خستگی و فعالیت EMG در عضلات پایین کمر

مانیتور عضله DBC می تواند برای اندازه گیری “خستگی عضلانی” در طول تمرین با دستگاه DBC کمر انجام شود. وجود فلکشن ریلکسیشن (که اغلب در بیماران مبتلا به کمردرد وجود دارد) را نیز می توان تشخیص داد. مانیتور عضلانی DBC اطلاعات قابل اطمینانی در مورد پیشرفت حاصل شده در طول درمان و پس از درمان فراهم کرده و بازخورد ارزشمندی برای برنامه ریزی برنامه های درمان فردی است.

استحکام ایزومتریک

آزمایش سیستم ایزومتریک مناسب روش های درمانی کمر و شانه است.

برای مطالب بیشتر به سایت آسود کلینیک مراجعه کنید.

منبع سایت

درمان آرتروز با سلول بنیادی

استفاده از سلول های بنیادی برای درمان بیماری ها قسمتی از پزشکی نوین و‌ پیشرو تحت عنوان پزشکی بازساختی (regenerative medicine) است. سلول های بنیادی، سلول هایی پایه ای در بدن انسان هستند که تحت شرایطی قابلیت تبدیل به سلول های اختصاصی مثل سلول غضروف، سلول ماهیچه قلب و غیره دارند. در این نوع درمان با بکارگیری این سلول های بنیادی قسمت های آسیب دیده ارگان های بدن ترمیم می شوند. سال های نه چندان پیش از این، رسیدن به این نقطه از توانایی درمان به منزله آرزو در علم پزشکی بوده است. بعنوان مثال در درمان آرتروز با سلول بنیادی ، با استفاده از سلول های مزانشیمال (نوعی از سلول های بنیادی با قابلیت غضروف سازی) غضروف آسیب دیده مفصل دچار تخریب در اثر آرتروز ترمیم و‌ بازسازی خواهد شد. این سلول ها در برخی قسمت های بدن یافت می شوند که مغز استخوان سرشار از این سلول ها می باشد. این روش کاملا با PRP که از پلاکت های خون جهت تحریک روند بازسازی استفاده می شود متفاوت است و درمانی پیشروتر و با تکنولوژی بالاتر است.

سن مناسب جهت سلول درمانی بین ۱۸ تا ۶۵ سال است که فرایند استخوان سازی فعال می باشد و هرچه سن کمتر باشد پاسخدهی بهتر خواهد بود زیرا سلول ها جوانتر بوده و قدرت تکثیر و بازسازی بیشتری دارند.
روش کار در درمان آرتروز با سلول بنیادی به این صورت است که مقداری سلول بنیادی غضروف ساز از مغز استخوان فرد دچار آرتروز استخراج می شود و سپس تحویل لابراتوار کشت سلول که ازمایشگاهی بسیار مجهز و‌ تحت شرایط کنترل شده و‌ استریل است، داده می شود. در آزمایشگاه سلول ها کشت داده می شوند و بعد از چند هفته تکثیر و‌ رسیدن به تعداد مشخصی از طریق یک تزریق داخل مفصلی وارد مفصل می شوند. سلول های وارد شده شروع به ترمیم قسمت های آسیب دیده غضروف می کنند و‌پس از مدتی، ترمیم غضروف اتفاق می افتد که این باعث بهبود وضعیت غضروف به لحاظ قوام و ضخامت شده و‌ نهایتا باعث کاهش درد و افزایش عملکرد بیمار می شود. معمولا بهبودی بعد از حدود شش ماه حاصل می شود.
لازم به ذکر است این روش در موارد آرتروز خفیف یا متوسط موثر بوده و اثرات مثبت آن برای سال ها باقی می ماند ولی در موارد شدید آرتروز تاثیر چندانی ندارد. شایان ذکر است که اصلاح سبک زندگی همچون کاهش وزن، اجتناب از حرکات فیزیکی سنگین و انجام ورزش های تقویتی عضلات چهار سر ران همچنان جزو ارکان مهم درمان آرتروز بوده و رعایت مسایل فوق کمک شایانی در دوام سلامت غضروف بازسازی شده خواهد داشت.

منبع سایت

برای مقالات بیشتر ازسایت  دکتر اسکویی دبدن فرمایید.

گودی کمر یا لوردوز، علل، علائم و درمان

ستون فقرات در گردن، بالا و پایین کمر کمی انحنا دارد. این منحنی ها که به ستون فقرات شکلی S مانند می دهند، لوردوز (گردن و پایین کمر) و کایفوز (بالای کمر) نامیده می شود. لوردوز و کایفوز در موارد زیر به بدن شما کمک می کنند:

• جذب شوک
• حمایت از وزن سر
• تنظیم و تراز کردن سر روی لگن
• تثبیت و حفظ ساختار ستون فقرات
• حرکت و انعطاف پذیری برای خم شدن

لوردوز به منحنی عادی و طبیعی ستون فقرات شما اشاره می کند. اما اگر منحنی کمر بیش از حد به سمت داخل خمیده شده باشد، در واقع تعقر بیش از حدی در پایین کمر ایجاد شده باشد، لوردوز یا گودی کمر نامیده می شود. لوردوز می تواند بر پایین کمر و گردن شما تأثیر بگذارد. لوردوز می تواند فشار بیش از حد بر ستون فقرات ایجاد کند که باعث درد و ناراحتی می شود. اگر لوردوز شدید باشد و بدون درمان رها شود می تواند توانایی راه رفتن فرد را تحت تاثیر قرار دهد.

درمان لوردوز به این که انحراف منحنی تا چه حد جدی است و همچنین دلیل ایجاد لوردوز بستگی دارد. اگر در زمان خم شدن به جلو منحنی کمر شما خود به خود در حالت عادی قرار می گیرد این مسئله مشکل پزشکی خاصی تلقی نمی شود و شما احتمالا می توانید وضعیت خود را با فیزیوتراپی و تمرینات روزانه مدیریت کنید.

اما اگر انحنا در زمان خم شدن هم در همان وضعیت باقی بماند، باید به پزشک مراجعه کنید.

علل شایع لوردوز

لوردوز می تواند در تمام سنین رخ دهد. شرایط و عوامل خاصی می تواند خطر ابتلا به لوردوز را افزایش دهد. این عوامل شامل:

سرخوردگی مهره ها (Spondylolisthesis): سرخوردگی مهره ها یک وضعیت ستون فقرات است که در آن یکی از مهره های قسمت پایینی ستون فقرات روی مهره ی زیرینش لیز می خورد. سرخوردگی مهره ها معمولا با روش های درمانی یا جراحی درمان می شود.

آکندروپلازی (Achondroplasia): آکندروپلازی یکی از رایج ترین انواع کوتاه قامتی است.

پوکی استخوان (Osteoporosis): پوکی استخوان یک بیماری استخوانی است که باعث کاهش تراکم استخوان می شود که خطر شکستگی را افزایش می دهد.

استئوسارکوما (Osteosarcoma): استئوسارکوما یک سرطان استخوانی است که به طور معمول در استخوان ران یا درشت نی در نزدیکی زانو یا استخوان بازو در نزدیکی شانه رشد می کند.

چاقی (Obesity): چاقی یک بیماری همه گیر در جهان است. چاقی باعث می شود افراد در معرض خطر بیشتری برای بیماری های جدی مانند دیابت نوع 2، بیماری های قلبی و سرطان قرار گیرند.

انواع لوردوز چیست؟

لوردوز در پایین کمر

لوردوز در قسمت پایین ستون فقرات کمری، شایع ترین نوع لوردوز است. ساده ترین راه برای بررسی این شرایط این است که روی یک سطح صاف به پشت دراز بکشید. شما باید بتوانید دست خود از قسمت پایین خود عبور دهید و تقریبا کل فضای خالی در این حرکت پر می شود.

شخصی که دچار لوردوز است در این حالت فاصله ای بین کمر خود و سطح دارد. اگر فرد دچار انحنای زیاد باشد در زمان ایستادن یک قوس C مانند در پایین کمرش دیده می شود. و از دیدگاه کناری، شکم و باسن این افراد حالت بیرون زدگی داند.

لوردوز گردن

در ستون فقرات سالم، گردن شما باید مانند C بسیار عریض باشد، در حالی که انحنا به سمت پشت گردن است. لوردوز گردن زمانی رخ می دهد که ستون فقرات شما در ناحیه گردن انحنای غیرطبیعی داشته باشد.

انحنای غیرطبیعی می تواند به این معنی باشد که:

• انحنای بیش از حد وجود دارد.
• جهت انحنا در جهت اشتباه قرار دارد، به این حالت لوردوز گردن برعکس گفته می شود.
• منحنی به سمت راست حرکت کرده است.
• منحنی به سمت چپ حرکت کرده است.

علائم لوردوز چیست؟

شایع ترین علامت لوردوز درد عضلانی است. هنگامی که انحنای ستون فقرات شما غیر طبیعی باشد، عضلات شما در جهات مختلف کشیده می شوند و سبب می شود که دچار گرفتگی یا اسپاسم شوند. اگر دچار لوردوز گردن هستنید ممکن است این درد به گردن، شانه ها و قسمت بالای کمر شما گسترش یابد. شما همچنین ممکن است در گردن یا کمر خود محدودیت حرکت احساس کنید.

همانطور که در بالا هم مطرح شد، شما می توانید لوردوز را با خوابیدن روی یک سطح صاف و عبور دست خود از زیر کمر یا گردن بررسی کنید. اگر فضای زیادی وجود دارد و یا اگر به راحتی دست خود را عبور می دهید احتمالا دچار لوردوز هستید.

در صورتی که علائم دیگری را تجربه می کنید، به پزشک مراجعه کنید، مثلا:

• بی حسی
• مور مور
• درد شک الکتریکی
• کنترل ضعیف مثانه
• ضعف
• مشکل در حفظ کنترل عضلانی

این ها ممکن است علائم یک وضعیت جدی تر مانند گیرافتادگی عصبی باشند.

لوردوز در کودکان

اغلب لوردوز در دوران کودکی بدون علت به وجود می آید. این حالت لوردوز نوجوان خوش خیم نامیده می شود. لوردوز نوجوانان زمانی اتفاق می افتد که عضلات اطراف لگن فرزند شما ضعیف و یا کشیده می شوند. لوردوز نوجوانان معمولا در طی رشد فرد تصحیح می شود.

لوردوز همچنین می تواند نشانه ای از دررفتگی لگن باشد، به خصوص اگر فرزند شما دچار تصادف با اتومبیل شده و یا از جایی افتاده باشد.

سایر شرایطی که می تواند در کودکان لوردوز ایجاد کند معمولا به سیستم عصبی و مشکلات عضلانی ارتباط دارد. این شرایط نادر هستند و عبارتند از:

• فلج مغزی
• مهره شکاف (myelomeningocele)، یک بیماری ارثی است که در آن طناب نخاعی در یک شکاف در بین استخوان های کمر گیر می افتد.
• دیستروفی عضلانی، یک گروه از اختلالات ارثی است که باعث ضعف عضلانی می شوند.
• آتروفی عضلانی ستون فقرات، یک بیماری ارثی است که سبب حرکت غیر ارادی می شود.
• آرتروگریپوزیسarthrogryposis))، یک مشکل مادزادی است که در آن که مفاصل نمی توانند به اندازه طبیعی حرکت کنند.

لوردوز در زنان باردار

بسیاری از زنان باردار دردکمر را تجربه می کنند و نشانه هایی از لوردوز، بیرون زدگی شکم و باسن را نشان می دهند. اما تحقیقات نشان می دهد که لوردوز در دوران بارداری، در واقع تغییرات ستون فقرات شماست چرا که ستون فقرات مجبور است مرکز ثقل خود را تنظیم کند.

به طور کلی درد کمر ممکن است به علت تغییر جریان خون در بدن شما باشد، و درد به احتمال زیاد پس از زایمان از بین می رود.

لوردوز چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک به سابقه پزشکی شما نگاهی می اندازد، معاینه فیزیکی انجام می دهد، و در مورد علائم دیگر برای کمک به تعیین اینکه آیا شما لوردوز دارید، سوالاتی می پرسد. در طول معاینه فیزیکی، پزشک از شما می خواهد که به جلو و بغل خم شوید. پزشک بررسی می کنند که:

• آیا منحنی انعطاف پذیر است یا خیر
• محدوده حرکت شما
• آیا ستون فقرات شما تنظیم شود
• آیا اختلالاتی وجود دارد

پزشک همچنین ممکن است سوالاتی از قبیل:

• چه زمان متوجه انحنای بیش از حد در کمر خود شدید؟
• آیا انحنا بدتر شده است؟
• آیا منحنی تغییر شکل می دهد؟
• کجا احساس درد میکنید؟

پس از تشخیص علل احتمالی، پزشک آزمایش هایی از جمله اشعه X ستون فقرات را انجام خواهد داد تا زاویه منحنی لوردوتیک شما را چک کند. پزشک شما بر اساس زاویه انحنا و سایر عوامل مانند قد، سن و وزن بدن شما وجود لوردوز را تشخیص خواهد داد.

نحوه درمان گودی کمر

اکثر افراد مبتلا به لوردوز نیاز به درمان پزشکی ندارند، مگر اینکه مورد شدید باشد. درمان لوردوز بستگی به شدت انحنا و وجود علائم دیگر دارد.

گزینه های درمان عبارتند از:

• دارو، برای کاهش درد و تورم
• ورزشهای تقویتی روزانه برای تقویت عضلات و دامنه حرکات
• کاهش وزن، برای کمک به وضعیت بدن
• بریس ها، در کودکان و نوجوانان
• جراحی، در موارد شدید با نگرانی های دستگاه عصبی
• مکمل های غذایی مانند ویتامین D

چشم انداز لوردوز چیست؟

در اکثر افراد، لوردوز باعث مشکلات قابل توجهی در سلامت انسان نمی شود. اما حفظ سلامت ستون فقرات سالم مهم است زیرا ستون فقرات مسئولیت زیادی در تحرک و انعطاف پذیری ما را بر عهده دارد. عدم درمان لوردوز می تواند منجر به ناراحتی در دراز مدت و افزایش خطر مشکلاتی شود در:

• ستون فقرات
• کمربند لگن
• پاها
• اعضای داخلی

منبع سایت

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی سر بزنید.

شاک ویو تراپی چیست، بررسی، مزایا و نتایج مورد انتظار

شاک ویو تراپی که همچنین با عنوان شوک درمانی نیز نامیده می شود، روشی غیر تهاجمی است که در آن موج های فشاری برای درمان بیماری های مختلف عضلانی اسکلتی وارد بدن می شوند. همانطور که از نام این درمان پیداست، در این روش امواج شوک صوتی از پوست عبور کرده و با استفاده از یک دستگیره یا دستگاه خاص، به سمت مناطق آسیب دیده هدایت می شوند. اینکار به درمان دردهای مزمن در مناطق آسیب دیده مانند پاشنه و آرنج کمک می کند.

در تکنیک شاک ویو تراپی، شوک های مکانیکی، صوتی و کم انرژی (و نه الکتریسیته موجود در طبیعت) مورد استفاده قرار می گیرند. این شوک ها شدید هستند و از امواج انرژی کوتاه ساخته شده اند که سریعتر از سرعت صوت حرکت می کنند. این روش با افزایش جریان خون به ناحیه آسیب دیده عمل می کند و به این ترتیب موجب تسریع در روند بهبود طبیعی می شود. دلیل دقیق علمی برای اثربخشی شاک ویو تراپی در کاهش درد و التهاب هنوز به طور کامل درک نشده است، اما کارشناسان معتقدند که شاک ویو تراپی تأثیر مستقیمی بر روی اعصاب دارد.

مفهوم کلی شاک ویو تراپی شبیه به لیتوتریپسی یا همان سنگ ‌شکنی است. لیتوتریپسی تکنولوژی ایست که در آن از شاک ویو برای از بین بردن سنگ های کلیه استفاده می شود و برای دهه ها به عنوان روشی استاندارد برای درمان سنگ کلیه بدون نیاز به جراحی شناخته شده است. کارشناسان پزشکی این تکنولوژی را توسعه دادند و دریافتند که شاک ویوها همچنین می توانند روند بهبود را سرعت بخشند.

شاک ویو برای چه کسانی مناسب است و نتایج مورد انتظار چیست؟

شاک ویو تراپی برای درمان درد، بیماری ها و شرایط مختلف اسکلتی عضلانی، به ویژه مواردی که بافت های اتصال دهنده ای که به استخوان وصل هستند را درگیر می کنند، مورد استفاده قرار می گیرد.

اگر درمان های محافظه کارانه مانند استراحت، درمان با یخ، مسکن ها، تزریق استروئید و فیزیوتراپی نتوانند درد بیماران را کاهش دهند، از این روش درمانی پیشرفته تر استفاده می شود. شاک ویو تراپی می تواند انواع مختلفی از بیماری ها را درمان کند از جمله:

پلنتر فاسیت یا فاسیوز – وضعیتی است که با درد در پاشنه به علت التهاب پلنترفاسیا همراه است. پلنترفاسیا باعث اتصال استخوان ها به انگشتان پا می شود.

تاندونیت آشیل – یک بیماری ناشی از استفاده بیش از حد از تاندون آشیلٍ بین عضلات ران و ساق پاست.

تاندونیت کلسیفیه – به درد ناشی از افزایش کلسیم در تاندون اشاره می کند که منجر به فشار و التهاب می شود.

اپیکوندیلیت جانبی یا آرنج تنیس بازان – وضعیتی که با التهاب و درد در تاندون آرنج به دلیل استفاده بیش از حد از ساعد، بازو و عضلات دست همراه است.

نئورمای مورتون – نئورمای مورتون به پاشنه درد ناشی از ضخیم شدن بافت های همبند اطراف عصب بین پایه انگشتان پا اشاره دارد (معمولا در زنان، به دلیل استفاده طولانی مدت از کفش های پاشنه بلند یا کفش های تنگ رایج است)

خار پاشنه– خار پاشنه به درد ناشی از افزایش مقدار کلسیم و شکلگیری استخوان اضافه در قسمت پایین استخوان پاشنه اشاره دارد.

افرادی که از شرایط فوق و همچنین بیماری های مرتبط با بافت همبند رنج می برند، کاندید خوبی برای شاک ویو تراپی هستند. اگر چه که شاک ویو تراپی به طور کلی ایمن است اما در موارد زیر توصیه نمی شود:

• کودکان
• زنان باردار
• بیمارانی که داروهای مهارکننده لخته شدن خون (ضد انعقادها) و داروهای ضد تلقیح خون را مصرف می کنند
• بیماران مبتلا به تومورهای استخوانی و شرایط خاص متابولیکی استخوان
• بیماران مبتلا به اختلالات عصبی و گردش خون
• افرادی که از دستگاه ضربان قلب یا دستگاه های دیگر در بدن خود استفاده می کنند
• افرادی که عفونت پا دارند
• بیمارانی که در سه ماه گذشته تزریق استروئیدی داشته اند

شاک ویو تراپی چگونه انجام می شود؟

پس از ارزیابی کامل سابقه پزشکی، شاک ویو تراپی با علامت گذاری نقطه هدف و ناحیه زخم واقعی آغاز شده که بر روی این نواحی ژل خاصی اعمال می شود. سپس دستگیره ی شاک ویو تراپی به صورت استراتژیک شروع به انتقال شوک در مناطق مشخص شده می کند. این دستگیره از طریق ژل اولتراسونیک، موج های آرام فشرده شده را انتقال می دهد. کل پروسه فقط 15دقیقه طول می کشد.

در طی این روند، بیماران معمولا تا حدی احساس درد می کنند. ممکن است متخصص طب فیزیکی در زمانی که امواج شوک آزاد می شوند، درمان را برای حصول اطمینان از اینکه درد برای بیمار قابل مدیریت و تحملست، مجددا تنظیم کند.

پالس های انرژی امواج التراسونیک که در طی شاک ویو تراپی به بدن ارسال می شود، فرایند ذاتی بهبود بدن را تحریک می کنند و این عمل شاک ویو تراپی را برای ایجاد التیام مؤثر می کند.

پس از جلسه درمان، بیماران معمولا قادر به ایستادن و راه رفتن به طور معمول هستند. داروهای مسکن، داروهای ضد التهاب یا درمان با یخ توصیه نمی شود، زیرا ممکن است با روند بهبود مناسب دچار تداخل شوند. فعالیت های طبیعی را می توان بلافاصله بعد از درمان از سر گرفت، در حالیکه می بایست تا 28 ساعت پس از درمان از انجام فعالیت های شدید خودداری کرد.

اکثر بیماران پس از یک جلسه درمان، بهبود قابل ملاحظه ای مشاهده می کنند. میزان موفقیت حدود 80 درصد است و با درمان دوم تا 90 درصد افزایش می یابد.

خطرات و عوارض احتمالی

در شاک ویو تراپی نیازی به عمل جراحی، بیهوشی یا دارو نیست. به همین دلیل، این روش با فرض آمادگی مناسب، بدون عوارض جانبی تلقی می شود. با این حال، برخی از بیماران احساس مورمور شدن خفیف، حساسیت بیش از حد، قرمزی، کبودی یا تورم، بی حسی و گرما را گزارش می دهند که در طی چند روز از بین می روند.

ممکن است خطر کمی برای پارگی تاندون یا رباط و نیز آسیب بافت نرم وجود داشته باشد. با این وجود، اگر یک متخصص برای شما شاک ویو تراپی را انجام دهد این احتمالات قابل جلوگیری هستند.

برای مقالات بیشتر به سایت دکتر اسکویی مراجعه کنید.

منبع سایت

ساخت کفش دیابتی

کفش مناسب بخشی مهم از برنامه درمان کلی برای افراد مبتلا به دیابت، حتی برای کسانی که در مراحل اولیه بیماری هستند، است. اگر شواهدی از نوروپاتی یا کمبود احساس وجود داشته باشد، پوشیدن کفش مناسب ضروری است. با مراجعه به یک پزشک و یک متخصص در زمینه کفش، مانند یک ارتوپد فنی، بسیاری از بیماران می توانند از عوارض جدی مشکلات پای دیابتی جلوگیری کنند.

اهداف

هدف از استفاده کفش دیابتی عبارت است از:

مناطق را از فشار بیش از حد آزاد کند. هر منطقه ای از پا که فشار بیش از حد بر روی آن وجود دارد می تواند منجر به شکستگی پوست یا زخم شود. کفش ها باید به از بین بردن فشار در این  مناطق دارای فشار بالا کمک کنند و به همین دلیل باعث کاهش مشکلات مربوط به آنها شوند.

کاهش شوک و برش. رسیدن به کاهش حجم کلی فشار عمودی یا شوک در انتهای پا همچنین کاهش حرکت افقی پا درون کفش و یا برش مطلوب است.

اصلاح، تثبیت و پشتیبانی از ناهنجاری ها. ناهنجاری های ناشی از شرایطی مانند درگیری های چارکوت، از دست دادن بافت چربی، پای چکشی و قطع عضو باید اصلاح شوند. بسیاری از ناهنجاری ها باید برای تسکین درد و جلوگیری از تخریب بیشتر تثبیت شوند. علاوه بر این، ممکن است برخی ناهنجاری ها نیاز به کنترل و یا حمایت داشته باشد تا روند پیشرفت ناهنجاری کاهش پیدا کند.

محدود کردن حرکت مفاصل. محدود کردن حرکت مفاصل خاص در پا می تواند اغلب التهاب را کاهش دهد، درد را کاهش می دهد و در نتیجه پای بیمار پایدارتر و دارای عملکرد بالاتر می شود.

سفارش و ساخت کفش دیابتی

اگر در مراحل ابتدایی دیابت هستید و هیچ سابقه ای از مشکلات پا و یا هر گونه از بین رفتن حس نداشته اید، یک کفش مناسب ساخته شده با مواد نرم با یک کفی مهارکننده فشار ممکن است همه ی چیزی باشد که شما به آن نیاز دارید. همچنین برای بیماران مهم است که نحوه انتخاب نوع مناسب کفش و اندازه مناسب را یاد بگیرند تا بتوان از مشکلات بعدی پیشگیری کرد. فشار و اصطکاک بیش از حد از نوع اشتباه کفش و یا کفش هایی که بدرستی اندازه نیستند نه تنها در پای حساس و بلکه در پای بدون علائم نوروپاتی می تواند منجر به تاول و زخم شوند.

توصیه می شود که اندازگیری کفش مناسب برای بیمارانی که احساس خود را از دست داده اند، توسط یک متخصص ارتوپد فنی انجام شود. افرادی که دارای پاهای حساس هستند، تمایل دارند که کفشی خریداری کنند که بیش از حد تنگ است، زیرا اندازه ای که احساس می کند درست است، خیلی کوچکتر است.

برای رسیدن به سایز مناسب کفش، هر دو شکل و اندازه کفش باید در نظر گرفته شود. شما باید سعی کنید که شکل کفش را با شکل پای خود مطابقت دهید. این بدان معنی است که شما باید اطمینان حاصل کنید که کفش های شما در ناحیه شست پا، در بالای پا و در سراسر توپ پا فضای  کافی داشته باشید و در اطراف پاشنه بطور مناسب اندازه باشد.

با توجه به اندازه کفش مناسب خود، به یاد داشته باشید که عرض به همان اندازه طول مهم است. اندازه مناسب کفش، جایی است که وسیع ترین قسمت پا که در قسمت انگشتان پا قرار دارد، در وسیعترین بخش از کفش قرار دارد. همچنین باید بین 8/3 تا 1/2 اینچ بین انتهای کفش و طولانی ترین انگشت پا فضا موجود باشد. علاوه بر این، یک کفش با لیس توصیه می شود که تنظیمات لازم برای هر نوع تورم یا سایر ناهنجاری ها را ارائه دهد و اجازه دهد که کفش بدون هیچ گونه خطر لغزشی مناسب باشد.

چه چیزی کفش های دیابتی را منحصر به فرد می کند؟

در حالی که راه رفتن یک فعالیت مفید برای سلامتی ماست و برای کنترل قند خون بسیار مفید است، ممکن است برای افراد مبتلا به دیابت و نوروپاتی خطر آسیب دیدگی داشته باشد.

خوشبختانه، می توان با مراقبت از پا و با پوشیدن کفش های دیابتی از بیشتر این آسیب های پا جلوگیری کرد.

ویژگی های خاص کفش های دیابتی چیست؟

کفش های دیابتی کفش های مخصوص طراحی شده برای محافظت از پاهای دیابتی و کاهش خطر شکستگی پوست، در درجه اول در صورت داشتن گردش خون ضعیف، نوروپاتی و ناهنجاری های پا است.

محافظت داخلی – داخل کفش های دیابتی با مواد نرم و بدون دوخت ساخته شده است، گاهی حتی کوچکترین برجستگی می تواند باعث تحریک و ایجاد شکستگی در پای دیابتی شود.

رویی بدون فشار – روی کفش در بخش جلو باید نرم و در سراسر مفصل انگشتان پا برای از بین بردن نقاط فشار بدون پوشش باشد.

رویی منعطف – در مواردی که نیاز به محفاظت بیشتر است توصیه می شود که کفش های با رویی های منعطف که به پاهای دفرمه برای کاهش نقطه فشار کمک می کند، استفاده شود.

پشتیبانی ارتوتیک – کفش های دیابتی شامل کفی های ویژه ای است که از قوس پشتیبانی می کنند، و باعث کاهش فشار در کف پا می شوند.

طراحی با عمق اضافه – کفش ها با عمق اضافی ساخته شده اند تا مناسب کفی های دیابتی یا ارتوتیک باشند و کفشی آزاد و بدون فشار ارائه دهند.

جای انگشتان پای عمیق – نوک کفش بالاتر است، و جای اضافی برای انگشتان پا فراهم می آورد، بخصوص برای انگشتان دفرمه.

عرض های متعدد – کفش های دیابتی در عرض های مختلف (حداقل عرض – متوسط، گسترده، فوق العاده گسترده) برای اندازگیری مناسب و حفاظت بیشتر در دسترس هستند.

کفی های کارکردی – کفش های دیابتی دارای کفی های سبک وزن با طراحی خاص هستند که تحرک را آسانتر می کنند.

کفش تجویز شده

بسیاری از بیماران دیابتی نیاز به کفش های ویژه ای دارند که پزشک آنرا تجویز می کند. کفش تجویز شده شامل:

کفش بهبود دهنده. بلافاصله پس از عمل جراحی یا درمان زخم، قبل از اینکه بتوان یک کفش معمولی پوشید، ممکن است برخی از انواع کفش لازم باشد. این ها عبارتند از صندل های سفارشی (جلوی انگشتان بصورت باز)، کفش های گرمایی (جلوی پا بسته) و کفش های پس از عمل.

کفش عمیق. کفش عمیق پایه بسیاری از نسخه های کفش است. به طور کلی یک کفش اکسفورد یا ورزشی با عمق بیشتر 1/4 تا 1/2 اینچ در طول کفش است و اجازه می دهد حجم اضافی هر قسمت مورد نیاز و یا ارتزها و همچنین ناهنجاری هایی که معمولا با پای دیابتی همراه است جا به جا شوند. کفش های عمیق تمایل به داشتن وزن کم دارند، دارای کفی جذب کننده شوک هستند و در طیف گسترده ای از شکل ها و اندازه های مختلف موجود هستند تا تقریبا هر پا را جای دهند.

تغییرات خارجی کفش. این امر به نوعی درگیر اصلاح خارج از کفش  است مانند اصلاح شکل یکنواخت و یا اضافه کردن مواد جذب شوک یا مواد تثبیت کننده است.

ارتز یا اینسرت. ارتز یک کفی قابل جابجایی است که باعث کاهش فشار و جذب شوک می شود. هر دو نسخه از پیش ساخته شده و سفارشی ارتز یا اینسرت معمولا برای بیماران مبتلا به دیابت تجویز می شوند، از جمله ارتز خاص تماس کلی، که از یک مدل پای شما ساخته شده و دارای سطح بالایی از آسایش و کاهش فشار است.

کفش های سفارشی. هنگامی که نقایص و ناهنجاری های بسیار شدید وجود دارد، یک کفش سفارشی می تواند از گچ یا مدل پای بیمار ساخته شود. این موارد نادر هستند با اصلاحات گسترده ای روی کفش های عمیق، حتی سخت ترین شکل ها می توانند اصلاح شوند.

مراقبت خوب از پاهای شما به این معنی است که اطمینان داشته باشید که پوشش پای مناسبی داشته باشید. چه به تازگی دیابت شما تشخیص داده شده  است یا سالهاست که دیابت دارید، کفش مناسب می تواند به جلوگیری از مشکلات جدی پا کمک کند. حتما با پزشک خود در مورد نوع کفش، تغییرات و ارتزها که برای شما مناسب است صحبت کنید.

سوالات متداول

کفش های سفارشی به طور معمول چقدر عمر می کنند؟

این کفش ها می توانند از شش ماه تا یک سال، بسته به سطح فعالیت، عمر کنند. اگر متوجه تغییرات در شکل پا یا زخم های جدید یا قسمت های قرمز شوید، کفش هایتان ممکن است دیگر مناسب نباشد. این نشانه ای است که تغییرات جزئی، کفش جدید و یا سایر روش ها مورد نیاز است.

چه زمان کفش های سفارشی را بپوشم؟

کفش ها باید زمانی که بیماران روی پای خود قرار می گیرند، مانند هنگام راه رفتن و انجام فعالیت های روزانه استفاده می شود.

آیا کفش سفارشی سنگین تر از کفش های معمولی است؟

سبک های بسیاری از کفش سفارشی وجود دارد. کفش ها ممکن است متفاوت از کفش های معمولی و کفش ورزشی باشند اما معمولا سنگین تر نیستند.

چیزی در مورد کفش های سفارشی من درست نیست. باید چکار کنم؟

اگر کفش ها احساس راحتی ندهند، شما باید با متخصصی که آن را ساخته و یا ارتوپد متخصص پاها و مفصل خود صحبت کنید، ممکن است تغییرات در کفش نیاز باشد.

---

برای مقالات پزشکی و اورتوپدی فنی به سایت حکیم کلینیک مراجعه فرمایید.

منبع سایت