خار پاشنه چیست، علل، علائم و درمان

خار پاشنه یا اسپور پاشنه در واقع ذخیره ی کلسیم است که باعث ایجاد یک استخوان بر آمده در زیر استخوان پاشنه ی پا می شود. در عکس اشعه ایکس، خار پاشنه می تواند به اندازه 3.8 سانت به جلو رشد کرده باشد. بدون شواهد اشعه ایکس، این شرایط گاهی اوقات به عنوان “سندروم پاشنه خاردار” شناخته می شود.

اگر چه خارهای پاشنه اغلب بدون درد هستند، اما می توانند باعث درد پاشنه شوند. خار پاشنه اغلب با نیام کف‌ پایی یا فاشیای پلانتار همراه است، التهاب دردناکی از باند فیبروزی بافت همبندی (پلانتر فاشیا) که در کف پا قرار دارد و استخوان پاشنه را به توپ پای پیوند می دهد.

نیام کف ‌پایی یا فاشیا پلانتار(Plantar fascia)  یک بافت همبند بلند و ضخیم است که درست زیر پوست کف پا قرار گرفته‌ است. این رباط از پاشنه پا به زیر پنجه پا کشیده شده و سبب ایجاد قوس کف پا می‌شود.

درمان برای خارهای پاشنه و شرایط مرتبط با آن شامل ورزش، ارتزهای سفارشی، داروهای ضد التهابی و تزریق کورتیزون و شاک ویو است. اگر درمان های محافظه کار شکست بخورد، ممکن است نیاز به جراحی باشد.

  علل خار پاشنه

خار پاشنه زمانی رخ می دهد که رسوبات کلسیم در قسمت پایین استخوان پاشنه تشکیل می شود، فرایندی که معمولا طی چند ماه اتفاق می افتد. ایجاد خارهای پاشنه اغلب به علت کشش عضلات و رباط های پا، کشش پلانتر فاشیا و تکرار پاره شدن غشای پاشنه استخوانی است. خارهای پاشنه مخصوصا در بین ورزشکارانی رایج هستند که فعالیت آنها شامل مقدار زیادی دویدن و پریدن است.

عوامل خطر خار پاشنه عبارتند از:

• ناهنجاری الگوی پیاده روی، که باعث ایجاد فشار بیش از حد روی استخوان پاشنه، رباط ها و اعصاب نزدیکی پاشنه می شود.
• پیاده روی سریع یا دویدن، به ویژه روی سطوح سخت
• کفش هایی با اندازه نامناسب یا بد پوشیدن کفش، به ویژه زمانی که دارای حمایت مناسب قوس پا نیستند
• وزن بیش از حد و چاقی

سایر عوامل خطر مرتبط با فاشیا پلانتار عبارتند از:

• افزایش سن، که انعطاف پذیری پلانتر فاشیا را کاهش داده و همچنین پد چربی محافظ پاشنه را کاهش می دهد
• دیابت
• ایستادن بیشتر بر روی یک پا
• انجام دوره های کوتاه فعالیت بدنی مکرر
• داشتن کف پای صاف و یا قوس بیش از حد

خارهای پاشنه اغلب نشانه ای ندارند، اما می توانند با درد نامتناوب یا مزمن مرتبط باشند – مخصوصا در هنگام پیاده روی یا دویدن. اگر در نقطه تشکیل خار التهاب ظاهر شود، به طور کلی، علت درد خود خار پاشنه نیست، بلکه آسیب بافت نرم مرتبط با آن است.

بسیاری از افراد درد خار پاشنه و فاشیای پلانتار را مانند یک چاقو یا سوزن که در هنگام بر زمین گذاشتن پا برای ایستادن در صبح به کف پا چسبیده، توضیح می دهند – دردی که بعدا به یک درد خفیف تبدیل می شود. بیماران اغلب از درد شدید ایستادن پس از نشستن برای یک دوره طولانی مدت شکایت دارند.

درمان غیر جراحی برای خارهای پاشنه

درد پاشنه مربوط به خار پاشنه و فاشیای پلانتار ممکن است به خوبی به استراحت پاسخ ندهد. اگر بعد از یک شب خوابیدن، شروع به راه رفتن کنید درد می تواند بدتر شود چرا که پلانتر فاشیا ناگهان کشیده می شود، که سبب شده پلانتر فاشیا کش آمده و به پاشنه فشار وارد کند. هر چه بیشتر راه بروید درد اغلب کاهش می یابد. اما پس از استراحت طولانی مدت یا پیاده روی زیاد، ممکن است عود درد را احساس کنید.

اگر پاشنه دردی دارید که بیش از یک ماه ادامه دارد، با پزشک طب فیزیکی مشورت کنید. او ممکن است توصیه های محافظه کارانه ای برای شما داشته باشد مانند:

• تمرینات کششی
• توصیه هایی برای کفش مناسب
• چسباندن یا اتصال دادن برای استراحت به عضلات و تاندون های تحت فشار
• کفی کفش یا دستگاه ارتوپدی
• فیزیوتراپی
• اسپلینت هایی برای استفاده در شب

درد پاشنه ممکن است به درمان با داروهای مسکن بدون نسخه مانند استامینوفن (Tylenol)، ایبوپروفن (Advil) یا ناپروکسن (Aleve) پاسخ دهد. در بسیاری از موارد، یک دستگاه ارتوپدی کاربردی می تواند علل درد پاشنه و قوس پا را از جمله عدم تعادل بیومکانیک را اصلاح کند. در برخی موارد تزریق با کورتیکواستروئید ممکن است برای کاهش التهاب در منطقه انجام شود.

درمان جدیدتر برای خار پاشنه و فاشیای پلانتار، تحت عنوان “شاک ویوتراپی” یا “ESWT” نامیده می شود. این درمان با استفاده از پالس های انرژی باعث ایجاد آسیب جزئی به بافت پلانتر فاشیا می شود. تصور می شود این آسیب های جزئی باعث ایجاد یک روند بهبود در بافت بدن می شود. شاک ویوتراپی به بیمارانی که از درمان های قبلا ذکر شده نتیجه نگرفته و گزینه های جراحی را در نظر گرفته اند، توصیه می شود.

جراحی پاشنه پا

بیش از 90 درصد افراد با درمان های غیر جراحی بهتر می شوند. اگر درمان محافظه کارانه پس از یک دوره 9 تا 12 ماهه نتواند علائم خارهای پاشنه را درمان کند، ممکن است جراحی برای از بین بردن درد و بازگرداندن تحرک لازم باشد. تکنیک های جراحی عبارتند از:

• آزادسازی پلانتر فاشیا
• از بین بردن خار

آزمایشات یا معاینات قبل از جراحی برای تعیین کاندیدهای مناسب لازم است و انجام توصیه های پس از جراحی که شامل استراحت، یخ، فشرده سازی، ارتفاع پا و زمانی که وزنه بر روی پای عمل شده هستند، اهمیت دارد. در بعضی موارد ممکن است بیماران نیاز به استفاده از باند، اسپلینت، گچ، کفش جراحی و یا عصا بعد از جراحی داشته باشند. عوارض احتمالی جراحی پاشنه شامل درد عصب، عود درد پاشنه، بی حسی دائمی منطقه، عفونت و اسکار است. علاوه بر این، در آزادسازی پلانتر فاشیا خطر بی ثباتی، گرفتگی عضلات پا، شکستگی ناشی از فشار و تاندونیت وجود دارد.

راه های پیشگیری از خار پاشنه

شما می توانید با استفاده از کفش با اندازه ی مناسب همراه با کفی های کفش جذب کننده شوک، انتخاب کفش مناسب برای هر فعالیت بدنی، گرم کردن و انجام تمرینات کششی قبل از هر فعالیت ورزشی، راه رفتن با سرعت ثابت در طول فعالیت ها از ایجاد خار پاشنه جلوگیری کنید.

از پوشیدن کفش ها با سایش بیش از حد در پاشنه و کف اجتناب کنید. اگر اضافه وزن دارید، از دست دادن وزن نیز ممکن است به جلوگیری از ایجاد خار پاشنه پا کمک کند.

---

برای مقالات بیشتر در مورد خار پاشنه به سایت آسود کلینیک مراجعه فرمایید.

منبع:خار پاشنه

ورزش درمانی چیست، موارد کاربرد و روش انجام آن

ورزش درمانی اشاره به طیف وسیعی از فعالیت های جسمانی دارد که به بازسازی و ساخت نیروی فیزیکی، استقامت، انعطاف پذیری، تعادل و ثبات کمک می کند. هدف از ورزش های درمانی، بازگشت فرد آسیب دیده به یک حالت بدون درد و کاملا کارآمد است. ورزش های درمانی توسط یک متخصص طب فیزیکی (PT) کنترل می شوند.

متخصص طب فیزیکی تمرین های درمانی را با در نظر گرفتن سابقه پزشکی و ارزیابی وضعیت و توانایی های فیزیکی بیمار آغاز می کند. بر اساس یک ارزیابی اولیه، پزشک یک برنامه درمانی را که شامل یک برنامه ورزشی مناسب با نیازهای بیمار است تعیین می کند. برنامه های ورزشی درمانی با دقت مورد نظارت قرار می گیرند و بر پیشرفت آهسته تأکید دارند. متخصص ممکن است در صورت لزوم به بیمار در انجام برخی حرکات فیزیکی کمک کند، و به طور مداوم برنامه درمان با توجه به پیشرفت بیمار را تغییر می دهد.

روانشناختی می تواند در مهار یا پیشرفت برنامه ورزشی-درمانی تاثیر بگذارد. به همین دلیل، آگاهی از عوامل فیزیکی، روانی، عاطفی، اجتماعی و عملکردی که ممکن است در طی توانبخشی بیمار را تحت تأثیر قرار دهد ضروری است. و در یک برنامه ورزشی-درمانی به جوانب روحی،روانی بیمار نیز توجه خاصی می شود.

هدف اول هر برنامه ورزشی درمانی کاهش درد و التهاب است. بعدا، هدف ممکن است به بازگشت طیف وسیعی از حرکات، بازسازی قدرت عضلانی و افزایش استقامت تبدیل شود.

رویکرد:

• برنامه ورزشی-درمانی باید نه تنها نیازهای فیزیکی بیمار، بلکه نیازهای عاطفی و روانی را نیز در بر داشته باشد.
• عوامل متعددی می توانند تاثیرپذیری فردی از توانبخشی واکنش نشان می دهد، از جمله:
  • اضطراب عملکردی
  • اعتماد به نفس/ انگیزه
  • برون گرایی/درونگرایی
  • سرمایه گذاری روانشناختی در ورزش
  • انجام دقیق دستورالعمل ها
  • تاریخچه عوامل استرس زا (آسیب های قبلی، خانواده، حوادث زندگی)
• تأثیرات روانشناختی که ممکن است بر موفقیت فرد در روند توانبخشی تأثیر بگذارد شامل اعتماد، انگیزه، اضطراب، تمرکز و مدیریت درد است.
• به عنوان یک قاعده کلی، هر گونه مشکل روانی که بیش از چند روز باقی بماند و پیشرفت توانبخشی را مختل نماید باید با مراجعه به یک روانشناس بالینی مجاز یا یک مرکز مشاوره مناسب درمان شود.
• توانبخشی بلافاصله پس از ارزیابی آسیب آغاز می شود.

مزایای ورزش درمانی

ورزش درمانی در نظر دارد مزایای متفاوت به ورزشکاران، افرادی که اخیرا عمل جراحی انجام داده اند، افرادی هستند که تصادفی داشته اند که حرکات آنان را محدود می کنند و هر کسی که با عملکرد عضلانی-اسکلتی مشکل دارد، ارائه دهد. این مزایا عبارتند از:

ریکاوری بعد از سکته مغزی – یکی از عوارض شایع سکته مغزی، کاهش حرکت در اندام هاست. این نوع تمرینات می تواند به شما کمک کند تا قدرت خود را به دست آورید و انعطاف پذیری را در قسمت های آسیب دیده بهبود بخشید.

بازیابی از آسیب های مرتبط با ورزش – آسیب های ناشی از ورزش و دیگر فعالیت های فیزیکی سنگین را می توان با استفاده از تمرینات درمان کرد. طب فیزیکی همچنین می تواند برای پیشگیری از آسیب در ورزشکاران استفاده شود.

کاهش یا از بین بردن درد – ورزش درمانی همچنین می تواند برای کمک به درمان مفاصل و عضلات دردناک استفاده شود. تکنیک های درمانی مانند حرکت بافت نرم و مفصل می تواند به کاهش سختی و درد کمک کند و مانع بازگشت درد شود.

مدیریت بیماری ریه و قلب – ورزش درمانی همچنین می تواند به افراد مبتلا به مشکلات قلب و ریه کمک کند. با تمرکز بر تقویت و تنفس، این تمرینها به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری ریه و قلب کمک می کند.

چرا ورزش درمانی؟

بسیاری از خدمات توانبخشی برای ارتقای تحرک و قدرت عضلانی ضروری است. بسیاری از پزشکان طب فیزیکی از ورزش درمانی برای درمان آسیب و اختلال ناشی از بیماری ها استفاده می کنند.

اغلب اوقات یک پزشک فیزیکی یک تحلیل کامل از هر فرد و توانایی های فیزیکی او انجام می دهد. و سپس این معلومات را برای ایجاد یک برنامه ورزش درمانی خاص بیمار بکار می برد.

برنامه های ورزشی درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• تمرینات قدرتی: برای افزایش قدرت، تاکید بر مقاومت سنگین و تعداد محدودی از تکرارها است.
• تمرینات استقامتی: برای افزایش استقامت، گروههای عضلانی بزرگ برای مدت طولانی درگیر می شوند.
• تمرینات انعطاف پذیری: برای افزایش انعطاف پذیری،بر روی کشش و حرکات تاکید می شود.
• تمرینات تعادل و هماهنگی: برای افزایش تعادل و هماهنگی، تاکید بر مرکز ثقل است.
• ارزیابی عملکرد حرکتی: ارزیابی عملکرد حرکتی انتخابی (SFMA) یک سیستم تشخیصی مبتنی بر حرکت است که هفت مدل حرکت را ارزیابی می کند. این سیستم به سرعت علت اصلی علایم درد اسکلتی-عضلانی را شناسایی می کند و به متخصصان اجازه می دهد تا تمرینات درمانی را انتخاب کنند که به مشکل اصلی مربوط می شود.

برنامه پزشکی درمانی

دستورالعمل پزشک شما در انجام درمان ورزشی-درمانی به شرح زیر است:

مرحله اول: کنترل التهاب

• کنترل مرحله التهابی و به حداقل رساندن بافت اسکار با کریوتراپی با استفاده از اصول PRICE (حفاظت، محدود کردن فعالیت، یخ، فشار و ارتفاع).
• آموزش بیمار برای حفظ آرامش و انجام تکنیک ها.
• حفظ محدوده حرکت، انعطاف پذیری مفصل، استقامت، و قدرت در قسمت های آسیب ندیده .
• حفظ استقامت قلبی-عروقی.

مرحله دوم: بازگرداندن حرکت

• بازگردانی محدوده حرکات در حدود 80 درصد حالت عادی در عضو آسیب ندیده.
• مشاهده انعطاف پذیری مفصل در قسمت اندام بدون آسیب.
• آغاز تحریک حرکتی از طریق تمرینات زنجیره ایزوتونیک بسته (دست یا پا ثابت است).
• شروع تمرینات تقویتی بدون درد بر روی اندام آسیب دیده.
• شروع تمرینات بدون درد در حرکات خاص ورزشی برای ورزشکاران.
• حفظ قدرت عضلانی، استقامت، و قدرت در عضلات عضوهای آسیب ندیده .
• حفظ استقامت قلبی و عروقی.

مرحله سوم: توسعه قدرت و استقامت عضلانی

• دامنه حرکات کامل و بازسازی کامل حرکات در اندام آسیب دیده.
• بازسازی استقامت و قدرت عضلانی، با استفاده از تمرینات تصاعدی مقاومتی.
• حفظ استقامت قلبی و عروقی
• شروع به مقاومت حداقل تا متوسط ​​در الگوهای عملکردی خاص ورزشی برای ورزشکاران.

مرحله چهارم: بازگشت به فعالیت ورزشی

• تجزیه و تحلیل عملکرد مهارت و اصلاح ناکارآمدی بیومکانیک در حرکت
• بهبود توانایی، استقامت و قدرت عضلانی.
• بازیابی هماهنگی و تعادل.
• بهبود استقامت قلبی-عروقی.
• افزایش الگوهای خاص ورزشی خاص و بازگشت به فعالیت حفاظت شده برای ورزشکاران.

برای مقالات بیشتر به سایت آسود کلینیک مراجعه کنید.

منبع سایت